DÜŞMEK

Çığlıkla sıkılırken avuçlarım,
Kasıklarım kanarken puslu bir ay karanlığında,
Dişlerimin arasında sıktım
Tüm inançları, söylenmiş tüm sözleri, tüm öğütleri
Dişledim bir bir
Kanarken gözlerim.

Ve açamazken ağzımı tek bir söz söyleyebilmek için,
Harcadım hayatımın kalanını,
Koca bir kalabalığın sesleri arasında.

Olmamışlıklar akarken bacaklarımdan,
Varlığımı boğuyordu yaşlı bir kadının inandırılmışlıkları.
Ve ben, başım dünyadan aşağı sarkmış
Yatıyordum mavi bir çarşafın üzerinde.
Bir bulut geçti gözlerimden,
Kaldıramazsam başımı,
Düşecektim dünyadan aşağı.

Ay Kadını'08